Pod takim właśnie hasłem w środę(25 maja), we wszystkich miastach wojewódzkich, "Solidarność" podsumowała czteroletnie rządy koalicji PO - PSL. Już samo hasło świadczy o tym, że nie było to dla obecnego rządu miłe podsumowanie.

Krzysztof Lipiec - Poseł na Sejm RP
fot. Gazeta Starachowicka

Trudno byłoby mi zniżyć się do takiego poziomu, aby zdobyć się na rzeczowe skomentowanie takiego stwierdzenia. Buta i bezgraniczna arogancja wobec ludzi, którzy myślą inaczej niż im się każe. Ludzi, którzy wychodząc na ulice, chcieli uzyskać odpowiedź na pytanie, które okazało bardzo kłopotliwe dla rządzących: "skoro jest tak dobrze, to dlaczego jest tak źle!!!"

Wbrew temu, co o związkowym proteście myślą ludzie pokroju Niesiołowskiego, czy też niektórzy "salonowi" publicyści, to co stało się w minioną środę na ulicach szesnastu polskich miast, to nie są żadne "polityczne podchody".

Wszystkie największe związki zawodowe w Polsce nie upominały się przecież w ten sposób o jakieś prawa należne tylko im! Oni upominali się o tych, którym żyje się w naszym kraju najgorzej! Oni upominali się o najbiedniejszych, którym głodowe pensje nie wystarczają na zaspokojenie podstawowych potrzeb, a rosnące ciągle ceny nie pozwalają ze spokojem patrzeć w przyszłość! Czy to źle, że upominają się o tych ludzi?

Czy to rzeczywiście - jak twierdzą niektórzy - za całe to zło, które prowadzi nasze społeczeństwo na skraj ubóstwa odpowiedzialna jest Solidarność? A co z tymi, którzy z rządowych gabinetów zarzucają teraz związkowcom daleko posunięty populizm i nieuzasadnione roszczenia? Czy wszyscy ci panowie spod znaku PO i PSL zapomnieli już, że kiedy przejmowali rządy przed czterema laty, to wszystko wyglądało całkowicie inaczej?

Przecież to nikt inny, tylko obecny premier Donald Tusk mówił wtedy: "Wszystkim będzie się żyło lepiej", "obniżymy podatki i daniny publiczne", "podniesiemy realne wynagrodzenia", "poprawimy jakość i dostępność do usług medycznych", ułatwimy młodym ludziom start zawodowy" itd., itd. I co dziś z tych słów pozostało? Czy za te obietnice też odpowiada Solidarność? Przecież związkowcy - a wraz z nimi jak sądzę dość liczna rzesza ludzi nie mających nic wspólnego ze związkową działalnością - wcale nie oczekują jakichś cudów ze strony rządu.

Postulaty, jakie związkowcy wręczyli wojewodom w szesnastu miastach wojewódzkich dotyczą podstawowych zagadnień codziennego życia i jego… kosztów, a więc podniesienia płacy minimalnej, obniżenia akcyzy na paliwo, wsparcia dla najuboższych i rzeczywistej walki z bezrobociem. Czy to wszystko za dużo? Czy poważne potraktowanie tych postulatów przerasta intelektualne możliwości rządzących?

Czy też może w swojej daleko posuniętej nieudolności rządzący nie przejmują się już wcale potrzebami najuboższych nawiązując tym samym do poprzedniej epoki, kiedy to przedstawiciele "przewodniej siły narodu" twierdzili, że "rząd się sam wyżywi" i żadne "warchoły" mu w tym nie przeszkodzą. Życie bardzo szybko zweryfikowało tę opinię.

Nie mogło być inaczej, bo wówczas - podobnie jak to ma miejsce teraz - cierpliwość ludzi została po prostu wyczerpana. I podobnie jak wówczas, to właśnie Solidarność upomina się teraz o tych, którzy sami nie potrafią lub nie mają już na to siły.

Czy to rzeczywiście populizm i mieszanie się do polityki, czy może coś znacznie poważniejszego, co wprost wynika ze słów świętego Pawła, tak często kierowanych do nas przez Błogosławionego Jana Pawła II: "Jeden drugiego brzemiona noście…". Warto przypominać sobie te słowa zawsze, kiedy znów usłyszymy, że upominanie się o słabszych jest nieodpowiedzialnym mieszaniem się do polityki.

Krzysztof Lipiec
Poseł na Sejm RP