Pogłębianiu wiedzy o współczesnym życiu kulturalnym sąsiadów i promocji osiągnięć twórców obu narodów, przeszkadza rozkapryszona i wszędobylska polityka - uważa założyciel "Wielkiego Księstwa Poezji" Romuald Mieczkowski.

fot. Gazeta Starachowicka

Romuald Mieczkowski edukację zaczął w szkole, w której nauka odbywała się w budynku należącym niedawno do stryjecznego dziadka. Na jednej z lekcji został zapytany przez nauczycielkę (Teresę Fedorowicz) o ojczyznę. Bez namysłu odpowiedział, że Polska. Był święcie przekonany, że mieszka w Polsce, czym naraził się na kpinki. Tak więc starsi chłopcy wyśmiewali naiwniaka, a nauczycielka chusteczką ocierała łzy. Później były rozmowy z rodzicami, kolejnym etapem wtajemniczenia była nauka, szkoła życia w wojsku sowieckim, podróże. Wszystko to złożyło się na zrozumienie, gdzie tak naprawdę przyszło mu żyć.

-Wymarzona Polska! Wiem, że to zabrzmi górnolotnie - zastrzega mówca - ale byłem nią zafascynowany od małego.

Studiował filologię polską, geografię, historię sztuki. Na chlebek zarabiał publicystyką prasową, radiową i telewizyjną. Obecnie ma swoje wydawnictwo "Znad Wilii" i robi to, co uwielbia robić, czyli zajmuje się pisaniem prozy, a nade wszystko poezji o kochanym Wilnie i ludziach tam żyjących.

- Co bym nie napisał, wychodzą ze mnie obrazki wileńskie - mówi.

Wydawnictwo redaguje w zasadzie jednoosobowo. Jest to pierwsze niezależne pismo polskie o rodowodzie niepodległościowym. Biorąc pod uwagę dobry wzorzec, jakim była "Kultura paryska" powielił jej format i zmianę koloru okładki każdego numeru. Za sprawą dobrego znajomego Czesława Miłosza, który przemycił do Giedroycia poezję Mieczkowskiego, ukazała się ona w odtrutce na komunizm, jaką była "Kultura paryska". Oczywiście pisze pod pseudonimem Tomasz Bończa. Problemem Wilna są pamiątki, które bezmyślnie są niszczone.

To tak, jakby prosty czerwonogwardzista po zdobyciu Pałacu Zimowego niszczył dzieła sztuki, bo burżujskie. Ot, chociażby wymiana schodów w Ostrej Bramie, schodów wytartych przez kolana polskich pielgrzymów. Te kamienne schody były - jak wiele zabytków - źródłem polskiego ciepła i energii. Właśnie "W Ostrej Bramie" była pierwszą książką Mieczkowskiego.

Przyznał, że chciałby pisać wiersze wesołe, ale po odbyciu służby wojskowej, gdzie wszystko opierało się na nienawiści, po rozwianiu się mrzonek o zwrocie ziem i dóbr zagrabionych Polakom przez komunistów, rodzinnych historiach związanych z Sybirem i obecnym stosunkom, raczej byłoby to niewskazane.

Jest członkiem Międzynarodowej Grupy Poetyckiej "Magnus Ducatus Poesia". Od 2006 r. prezesuje Zarządowi Stowarzyszenia Inicjatywa na Rzecz Rozwoju Kultury "Znad Wilii". Laureatem wielu nagród i wyróżnień przyznanych w: Kanadzie, Australii, Finlandii i USA.

U nas został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, za wybitne osiągnięcia w umacnianiu więzi Polonii z Kresami. Marszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz uhonorował go statuetką i dyplomem nagrody "Fidelis Polonia 2008". Prezesury, członkowstwa, wszystko i owszem nie jest bez znaczenia, ale tak po ludzku wielu może zazdrościć Mieczkowskiemu niegdysiejszej bliskości z Wisławą Szymborską, Czesławem Miłoszem czy Jerzym Giedroyćem.

Interesujące spotkanie, na którym był m.in. wicestarosta Dariusz Dąbrowski, stało się możliwe dzięki zaangażowaniu i kontaktom dyrektora Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Kielcach Andrzeja Dąbrowskiego oraz Aldonie Adamczyk ze starachowickiej filii PBW. Przyglądając się drobnej sylwetce artysty, animatorowi wszystkiego co piękne, niestrudzonemu siewcy polskości, zachodzimy w głowę - skąd czerpie energię? Co jest motorem propagowania najlepszych wzorców patriotycznych oraz jak znajduje czas na utrzymanie życia w swoich zamysłach oraz tempa ich realizacji? Czego jak czego, ale zdrowia życzymy o tyyyyyyyyyyle!

Marek Oziomek

Dołącz do nas na Facebooku!