Wie, jak smakuje złoto
Mistrz Polski w strzelaniu ze śrutu
Poniedzialek, 26 lipca 2010r. (godz. 00:02)

Lepiej z nim nie zadzierać, bo z pistoletu strzela, jak nikt inny w kraju. A mierzy nie tylko do rzutków, ale i żywej zwierzyny. Prawdziwy sukces przyniosła mu jednak strzelnica, na której zdobył niedawno Mistrzostwo Polski. Co czuje 18 – latek zgarniając złoto? Wie to z pewnością Kuba Werys, trenujący w starachowickim „Świcie. Najlepszy zawodnik 2009 roku w juniorskim skeecie, którzy niebawem powalczy też o zwycięstwo w Akademickich Mistrzostwach Świata.

- Od kiedy tylko pamiętam, wakacje zawsze spędzałam tutaj, na tej strzelnicy – mówi Kuba. – Najpierw patrzyłem na innych, a później sam postanowiłem spróbować.

Zachęcony pierwszymi sukcesami, wziął się poważnie za trening.

- Miałem wtedy jakieś 13 – 14 lat – mówi po chwili namysłu. – Dlaczego chciałem strzelać? Chyba za dużo naoglądałem się tego na żywo – dodaje z uśmiechem. – A gdy raz się już weźmie pistolet do ręki, niełatwo go potem odłożyć, bo - wbrew pozorom - to bardzo wciągające zajęcie – przekonuje.

Z początku było skromnie – ruski bok, który pamiętał jeszcze lata 70 – te. Nie to co dziś, doskonała baretta warta ok. 12 tys. zł. I choć dziadkowy nabytek w tym zestawieniu nie wypada może najlepiej, to nauka na nim była podobno bardzo ciekawa.

- W sweecie, czyli konkurencji, którą uprawiam, śrut powinien lecieć szeroko, a ten leciał bardzo wąsko, dlatego jak się strzeliło 16 – 17 rzutków na 20, to było bardzo dobrze – śmieje się Kuba.

W kadrze w narodowej

Opłaciło się jednak ciężko pracować, bo po dwóch latach przyszedł angaż do kadry.

- Byłem najmłodszym zawodnikiem, takim rodzynkiem w tej grupie – mówi późniejszy zdobywca wielu medali. - Był rok 2007, a ja miałem wtedy 16 lat. Jakoś udało mi się dostać do kadry narodowej i utrzymać się w niej do tej pory. Myślę, że w przyszłym roku zdołam tam jeszcze pozostać – dodaje.

Swoje pierwsze zawody pamięta doskonale. Pewnie dlatego, że zajął w nich trzecie miejsce, co było dość niebywałe, jak na debiutanta.

– Miałem okazję wreszcie zobaczyć, jak wyglądają prawdziwe zawody oraz strzelnica, bo ta starachowicka jest obiektem typowo myśliwskim. To było niesamowite przeżycie: stres, skupienie, a później chwile zwątpienia, po nieudanych strzałach.

Mimo to udało się mu wskoczyć na podium, a później były kolejne występy, podczas zawodów i na mistrzostwach, z których przeważnie wychodził obronną ręką. Najlepszym dowodem na to są medale oraz puchary, jakie przywoził niemal z każdej takiej wycieczki. Dziś nie mieszczą się one w jednym pokoju. Trzeba było drugiego, żeby wyeksponować wszystkie „trofea”.

Ale sukces nie przyszedł łatwo. Kosztował go wiele wyrzeczeń i setki godzin spędzonych na trenowaniu. Bo żeby móc coś osiągnąć, trzeba dużo pracować, zwłaszcza w tej dyscyplinie.

- Musiałem sporo ćwiczyć, a także „podglądać” innych, aby znaleźć najlepszy sposób dla siebie. Czy mi się udało? Sądzę, że tak - dodaje po chwili.

Zapytany o swoje sukcesy, wymienia jednym duszkiem: trzecie miejsce w eliminacjach do Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży w Warszawie. Potem Mistrzostwa Polski Juniorów, brąz na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży, a dwa lata temu również srebro. Otrzymał je także podczas ubiegłorocznych Mistrzostw Polski. I na tym nie koniec, bo według rankingu Polskiego Związku Strzelectwa Sportowego został okrzyknięty najlepszym zawodnikiem 2009 roku w konkurencji skeet juniorów. Do pełni szczęścia brakowało już tylko złota na krajowych mistrzostwach, o które walczył od dawna. I w końcu je zdobył.

Mistrz Polski Juniorów

Podczas tegorocznych Mistrzostw Polski Juniorów, jakie odbywały się od 7 do 11 lipca w Bydgoszczy, z wynikiem 142 punktów zdziesiątkował swoich rywali w finale. Do pobicia krajowego rekordu zabrakło mu tylko dwóch oczek. Także w seriach wyróżniał się spośród innych, zdobywając po kolei 23, 25, 21, 25 i 23 punktów. I właśnie tak uzyskuje się klasę mistrzowską! Co czuje się w takim momencie?

- Ogromną radość, że nie ma nikogo lepszego ode mnie w kraju – mówi Kuba. - Po pierwszym dniu miałem jeden punkt straty, a gdy kończyłem aż 10 przewagi. Nie często się to zdarza. Rywale byli silni, ale to, co mnie podniosło, to czyste serie, które strzeliłem trzy razy – mówi. - Stres był ogromny. Nigdy do końca nie można się go pozbyć. I może dobrze, bo dzięki niemu łatwiej się skupić. Wiem, że wchodząc na stanowisko muszę dać z siebie wszystko. Nie tylko celnie strzelać, ale także przygotować się do kolejnej serii.

W tej chwili przed Kubą Mistrzostwa Polski w Strzelaniu Myśliwskim, w klasie powszechnej. Bo od jakiegoś czasu polowania stały się tym, co w wolnej chwili lubi robić najbardziej.

- Wolę pochodzić po lesie, niż siedzieć w domu, przed telewizorem. To daje ogromną frajdę. Można dostrzec rzeczy, których normalnie się nie zauważa. A przy okazji też coś ustrzelić.

Na jego celowniku znalazły się już dziki, sarny, bażanty i inna zwierzyna. Ale w sportowych zawodach nie brał jeszcze udziału, mimo że od jakiegoś czasu należy do Polskiego Związku Łowiectwa. Będzie to zatem jego kolejny debiut, tym razem w myśliwskim wydaniu, a przy tym spore wyzwanie, bo mistrzowski wielobój to doskonały sprawdzian wszystkich umiejętności, począwszy od strzelania do dzika czy nawet zająca, a na skeepie i trapie skończywszy. Jak młody zawodnik ocenia swe szanse?

- Na razie nie chciałbym o tym mówić, bo łatwo zapeszyć – tłumaczy Kuba. - Trzeba się bardzo pilnować, żeby woda nie uderzyła do głowy – mówi z nieudawaną skromnością. – Znam zawodników, którzy pierwszego dnia strzelają bardzo wysoko, a gdy przychodzi stres, szybko tracą punkty. Są i tacy, którzy z trzeciego miejsca potrafią wejść do finału i jeszcze go wygrać. Podobnie było ostatnio ze mną. To był naprawdę udany start. Strzelałem prawie idealnie – mówi zadowolony z siebie zawodnik. – Mam nadzieję, że tym razem będzie podobnie.