Jeden z większych starachowickich zakładów – firma Perfopol - zastanawia się nad zmianą lokalizacji działalności. A wszystko przez jedną, wielce niezrozumiałą i równie krzywdzącą decyzję władz powiatowych w sprawie sprzedaży sąsiadującego z siedzibą firmy parkingu, bez zachowania dostępu do drogi publicznej. - To dla nas być albo nie być – twierdzi szef Perfopolu.

fot. Gazeta Starachowicka

- Podejmowane przez władze powiatu działania są dla mnie wielce niezrozumiałe – mówi Krzysztof Chaja, prezes firmy.

- Nie odbieram nikomu prawa dysponowania swoją własnością, ale sprzedaż działki i odcięcie firmy od drogi dojazdowej jest niezasadne. Nie kryję, że zwróciłem się z wnioskiem do sądu o ustanowienie drogi koniecznej z konsekwencjami dla Starostwa Powiatowego - nie mam innego wyjścia.

Prezes PERFOPOL - u musiał to zrobić, choć – jak przekonuje – nie jest zwolennikiem takich rozwiązań. Szkoda mu czasu oraz energii. Powoli jednak zaczyna odczuwać skutki, błędnej – jak twierdzi – decyzji powiatu.

- Nowy właściciel nie pozwala nam przeprowadzić przez swoją działkę kabla zasilającego do stacji trafo. A jest to niezbędne dla dalszego funkcjonowania zakładu – tłumaczy K. Chaja.

- Zaczyna nam brakować energii elektrycznej.

Gdyby nie to, pewnie nie wiedziałby dalej, że parking został w ogóle sprzedany, choć doszło do tego jeszcze pod koniec zeszłego roku.

- Dowiedziałem się o tym od projektanta trasy przebiegu kabla, ponieważ nie mógł uzgodnić warunków przeprowadzenia go przez teren parkingu – mówi prezes Chaja.

– Kilka dni temu nowy właściciel umieścił tam już tabliczkę „teren prywatny”. Za chwilę będzie prawdopodobnie jakaś bariera czy szlaban – przewiduje szef firmy. A to jest jak wyrok dla jego zakładu.

- Przetwarzamy miesięcznie ok. 700 – 800 ton różnych wyrobów hutniczych. Co dzień przewija się tędy kilkadziesiąt różnych pojazdów. Każdy wjeżdżając na teren firmy, przejeżdża przez hale, rozładowuje się i wyjeżdża stąd przez dotychczasowy wyjazd obok wejścia głównego do zakładu. Innej drogi nie ma.

- Po drugiej stronie hali, syndyk sprzedał drogę dojazdową, gdy likwidował dawne zakłady drzewne. W tej chwili jest to teren prywatny, a na drodze stoi brama.

Na upartego można by zrobić zjazd od strony lasu, ale na to muszą wyrazić zgodę Lasy Państwowe, a te z kolei nie są zbyt skore do sprzedawania swoich terenów. A nawet jeśli, to same procedury zajmą kilka lat. Jak przez ten czas utrzymać zakład. Trudno się dziwić właścicielom firmy, którzy szukają dla niej nowej lokalizacji. Choć nie ukrywają, że przeprowadzka byłaby trudna.

- Mamy tu mnóstwo potężnych urządzeń, całe linie technologiczne i ich przeniesienie byłoby naprawdę trudne, wręcz niemożliwe – ocenia sytuację Krzysztof Chaja.

- Dajemy pracę, płacimy podatki, za co pięciokrotnie otrzymaliśmy tytuł Solidnej Firmy, a w zamian dostajemy taki „prezent” od władz. Nie chcemy żadnej pomocy, prosimy tylko, by nikt nam nie przeszkadzał. Chciałbym się mylić, ale są to świadome i złośliwe decyzje – mówi K. Chaja.

Z czym oczywiście nie zgadza się powiat.

- Sprzedaliśmy ten teren, aby uzyskać pieniądze na inwestycje – przekonuje starosta Andrzej Matynia.

– Nie ma w tym chyba nic zdrożnego, a już na pewno sprzecznego z prawem. Czy sprawa dojazdu do firmy, to sprawa powiatu, czy może zakładu – pyta z przekorą starosta?

- My wystawiliśmy nieruchomość do sprzedaży. Oferta była publiczna, a przetarg nieograniczony. Każdy mógł do niego przystąpić i wygrać – twierdzi A. Matynia.

– Postępowaliśmy tak, żeby uzyskać pieniądze na inwestycje. Co innego, gdyby na działce była ustanowiona służebność. Tak się jednak nie stało – dodaje starosta, który nie widzi w tej sprawie żadnego problemu, a już na pewno winy powiatu.

- Firma Perfopol przez wiele lat korzystała z tej działki. Pierwotnie miał być tam parking dla pacjentów szpitala, ale ze względu na oddalenie od niego, korzystały z niego osoby odwiedzające POMP.

Trudno na razie powiedzieć, jak skończy się ta sprawa. Miejmy nadzieję, że dobrze. Ale nastroje wśród pracowników są raczej odwrotne. Ludzie są zbulwersowani i nie mogą pojąć, jaki interes przemawiał za tym, by ich pozbawić dojścia i dojazdu do firmy.

- Pamiętamy, w jakich warunkach i na jakich zgliszczach rozpoczynaliśmy tu pracę, a jakie warunki mamy dzisiaj. Nie było zwolnień, ani opóźnień w wynagrodzeniach nawet o jeden dzień w czasach najgorszego kryzysu, a teraz nie dopuścimy do tego, żeby zakład miał kłopoty, a nam groziła utrata pracy.

Jeśli kwestia dostępu spółki do drogi publicznej nie zostanie uregulowana przez starostwo, a nowy właściciel zablokuje dojazd do firmy, wiemy komu i jak za to podziękować. Pracujemy tu od piętnastu lat i nie możemy pojąć, jak szybko można pozbawić nas pracy, przez nieprzemyślane decyzje, cały wspólny wysiłek pójdzie na marne! – wykrzykują oburzeni najstarsi pracownicy firmy –

Zrobimy wszystko, żeby do tego nie dopuścić – dodają zdesperowani.

(An)