Od wielu lat służba zdrowia w Polsce boryka się z problemem ciągłego i narastającego zadłużenia. Pogarsza się też dostępność do usług medycznych, powiększają kolejki do specjalistów. W tych realiach Sejm uchwalił ustawę o działalności leczniczej, sankcjonującą przymus przekształceń publicznych szpitali w spółki.

Robert Sowula - Wiceprzewodniczący Rady Miejskiej
fot. Gazeta Starachowicka

Jeśli tego nie zrobi, to w ciągu 12 miesięcy ma obowiązek podjąć uchwałę o zmianie formy prawnej, bądź likwidacji szpitala. Wszystkie te regulacje są podwalinami do dzikiej prywatyzacji służby zdrowia w Polsce - ostatniego bastionu sektora publicznego, którego jeszcze nie sprywatyzowano. Jak kończą się przekształcenia prywatyzacyjne w naszym kraju widzieliśmy - aferami, lub przejmowaniem majątku publicznego przez obcy kapitał.

Wyrok został jednak wydany! Tylko szpitale, które przekształcą się nie później niż 31 grudnia 2013 r. i spełnią warunki określone w ustawie, mogą liczyć na dotację Skarbu Państwa na pokrycie swoich zobowiązań. Tylko jak się to ma do powiatowych szpitali? Ile można zyskać, a ile stracić?

Jaką drogę wybiorą odpowiedzialni za zabezpieczenie potrzeb zdrowotnych na poziomie miast i powiatów? A co ze spółkami, które na starcie po przekształceniu nie udźwigną bagażu nie umorzonych długów? Czy bankructwa i zamykanie lecznic, szczególnie powiatowych, będą na porządku dziennym ? Te i inne pytania już niedługo będą sobie zadawać nie tylko zarządzający służbą zdrowia w naszym kraju, ale także społeczeństwo i pracownicy służby zdrowia.

Publiczne zakłady opieki zdrowotnej, działające na podstawie dotychczasowych przepisów, stają się z dniem wejścia w życie ustawy podmiotami leczniczymi nie będącymi przedsiębiorcami. W terminie 12 miesięcy od dnia wejścia jej w życie kierownicy tych podmiotów dostosują ich działalność oraz statut i regulamin organizacyjny do przepisów ustawy, oraz dokonają zgłoszeń i wpisów do odpowiednich rejestrów, co niesie za sobą kolejne koszty, które pogłębią problemy finansowe lecznic, nie mówiąc o zawirowaniach i bałaganie w firmach.

Nie wiem więc, czy jesteśmy gotowi jako społeczeństwo na taką rewolucję? Najpierw powinno się zacząć od reform ZUS i KRUS, likwidacji skostniałego NFZ, oraz dania ludziom możliwości wyboru ubezpieczycieli, na zasadach konkurencji, by płacili uczciwie za to, co w szpitalach, czy przychodniach wykonano.

Zastanawiająca jest też polityka przerzucania odpowiedzialności przez rząd na miasta i powiaty, bo to właśnie włodarze miast i powiatów staną się wybawcami lub katami dla publicznych lecznic w majestacie prawa. Będą wybierać przyszłość lokalnych lecznic w imieniu i dla dobra społeczności lokalnych, ale wezmą też za swoje decyzje odpowiedzialność, której czasami woleli by uniknąć. Pacjentów nie interesuje jednak czy szpital będzie spółką, czy będzie publiczny, czy może nawet prywatny.

Wymaga jedynie, aby udzielone mu świadczenie było wykonane w sposób profesjonalny, nowoczesny - mający nowoczesne zaplecze diagnostyczne - i szybki, bez oczekiwania w tasiemcowych kolejkach, a wspomnienia z pobytu w lecznicy nie przyprawiały o mdłości przypominając „Koszmar z ulicy Wiązowej”.

Wiceprzewodniczący Rady Miejskiej